شعر نــو...

لطفن با ذکر منبع!!


فروردین ِ بی نشان ِ چشم هایت
اگر ...
به زمستان ِ تبدار ِ دلم
می رسید ؛
تمام هفت بند وجودم را
تا آخرین کبیسه ی زمان
به پای شکوفه کردنت
می گستراندم ...
و تنگ ِ بی قدر ِ بلور ِ تنم را
برای غلطیدن ِ
ماهی بی قرار ِ قلبم
میان ِ امواج دست هایت
به هزار هزار تکه
می شکاندم!
...
خوب میدانم؛
که مدت هاست
از عبور آن بهار
به زمان ِ یخ زده ام
می گذرد!
اما ...
در تقویم ِ ... آشفته ی روزگار من ...
هنوز ...
چرخش ِ ... عاشقانه ی ... خورشید نگاه های تو ست!
که شکون ِ مرگ وار ِ دلم را
...
تحویل می کند ...!
از وبلاگ آبي خاکستري سياه

سالها پيش
فرشته يي بودي
سوار
بر دوش راست من
خسته شدم
به دوش چپ گرفتمت
به خانه رساندم
بنويس !
سالهاست
در قاب كهنه ي خاك گرفته يي
به من نگاه مي كني و مي نويسي
بنويس !
دوزخ
از اين كه
سوزاننده تر نمي شود


محمد رضا احمدي

من هم مي دانم
جيك جيك
از قار قار
زيباتر است
اما بايد كلاغ باشي تا بفهمي
اين صدا
براي اين همه برف
كم است



محمدرضا احمدي

برای من
و برای ادامھ ی زنده گی
چیز خاصی لازم نیست
یک اتاق کوچک
چند کتاب
کمی طناب
و یک دوست خوب
خوب
خوب
کھ از زیر پای من
چارپایھ را بکشد .

عماد صادقي نسب

زندگی ام
از تولد تا . . .
تو
و از تو تا . . .
نبودنت،
به دو نیم شد.
زمین هیچگاه سراسر روشن نبوده است.
من با زمین می چرخم،
یا زمین دیگر نمی چرخد،
که روز بر نمی آید؟


از : رها

می گوید کمکت می کند
امیدوار می شوی

او هم ...
تو به زندگی
او به چیزهای دیگر

باشد

اما کمی عجیب نیست ؟

عشق
مانند قوطی حلبی
در آب جوی
سر خوش سوت بزند
و مستقیم
به سمت آدم بیاید ؟



( سارا محمدی )

انسانهایی که به کره ماه رفتند
انسان روی کره ماه را فراری دادند
از روی ردپای انسانهایی که پا به ماه گذاشتند
انسان روی ماه یک روز خواهد آمد
پایین خواهد آمد از مهتاب شبانه
دوباره خوابم را روشن خواهد کرد .




بولنت اجویت

...

چشم تو هست

گاهی اگر برق می رود



از وبلاگ تلي از سيگار

Ali Ali نوشته است:

سلام

اینم اولین پست من تو این سایت


شعرم نو نیست ولی بوی تازگی میده



هر چه باشی نازنین ، ایام خارت میکند / هر چه باشی شیر دل دنیا شکارت میکند

هر چه باشی با لب خندان میان دیگران / عاقبت دست طبیعت اشک بارانت میکند ...

مرسي علي



برای خواندنِ شعری آمده‌ام
که سروده نشده
و نوشیدنِ جامی
که آورده؟!

تنهایی را چاره‌ای نیست
این واژه را نمی‌شود جمع بست

برای پرستویی آواز می‌خوانم
که حنجره‌اش را به من قرض داده است
و گنجشک‌های سردِ ترس‌خورده
هم‌آوازِ من می‌شوند
که باز بهار
مثلِ همیشه دیر
بر نعشِ پرستو برسد

برای خواندنِ فاتحه‌ای آمده بود؛ رفت
شعری که سروده نمی‌شود؛ می‌میرد.


احمد زاهدی

لحظه ی دیدار نزدیك است
باز من دیوانه ام ، مستم
باز می لرزد ، دلم ، دستم
باز گویی در جهان دیگری هستم
های ! نخراشی به غفلت گونه ام را ، تیغ
های ، نپریشی صفای زلفكم را ، دست
و آبرویم را نریزی ، دل
ای نخورده مست
لحظه ی دیدار نزدیك است
اخوان ثالث